Çocukların kendi dünyalarında oynadıkları oyuna dalmış olmalıyım ki bir sesle irkildim, “Abla bir yardım versene” diye birisi aşağıdan bana doğru sesleniyordu. Eli yüzü çok ta temiz olmayan, üstü başı dağınık, 15-16 yaşlarında bir kız çocuğuydu…
İlk önce bana mı sesleniyor yoksa başkasına mı diye tereddütte kaldım, başımı kaldırıp diğer balkonlara baktım benden başka kimse yoktu. Anlaşılan o ki kız bana sesleniyordu. Kız çocuğu sesini biraz daha yükselterek “abla evde ekmeğimiz yok, kardeşlerim aç bize yardım eder misin” diye tekrar seslendi. Mahallemizde bu tip yardım isteyen birçok çocuk ve kadın görmüştüm, ama bu kızı ilk defa buralarda görüyordum. Bu tarz yardım isteyen inşalara yardım vermeyi çok tasvip etmem, onlarında herkes gibi çalışıp kazanmaları gerektiğini düşünürdüm.H-AB-E-Rİ-N D-E-VAM-I İ-Ç-İN GÖ-RS-ELE D-O-KUN-UNUZ….