Dikkat! Mutlaka okuyun! Cünüp uyumak bakın neye sebep oluyor!

Cünüp kimse gusletmeyi namaz vaktine kadar geciktirirse günahkâr olmaz. Ama daha önce yıkanması faziletlidir. Nitekim Şeyh Siracüddin el-Hindi (ra) diyor ki : Abdestsiz olana abdest almak, cünüp olana gusletmek, aybaşı halinden veya lohusalıktan temizlenen kadına boy abdesti almak, henüz namaz vakti girmeden vâcib değildir.Bahrirâik ve Fetâvâ-yi Hindiyye’de de bu husus açıklanmıştır. (Kaynaklarıyla İslam Fıkhı)Cünüb olan kimse ilk fırsatta gusletmeye çalışmalıdır. Bu durumda ancak, içinde bulunduğu namaz vaktinin çıkmasına kadar müsaade vardır; daha fazla geciktirmesi günâh kazanmasına sebep olur… Gusülde acele etmek efdaldirAli (ra) Resûlullah’ın (asm) şöyle buyurduğunu haber vermiştir:”İçinde, resim, köpek ve cünüp bulunan eve melekler girmez” (Ebû Dâvüd, libâs 129; Nesaî, tahâre 167, hayl 11; Dârimî istîzân 34; Ahmed b. Hanbel, I, 80, 83, 107, 139, 150)

Meleklerin evlerden uzak kalmalarına sebep olan şeylerden birisi de cünüplük halidir. Bundan murat guslü terketmeyi âdet haline getirip, namaz vaktinin geçmesine aldırış etmeyenlerdir. Resûlullah’ın (asm) bir gusülle bütün hanımlarını dolaşması, Hz. Âişe’nin bildirdiğine göre, guslü bazen gecenin sonuna kadar geciktirmesi, bir müddet cünüp durmanın mahzurlu olmadığını gösterir.

Gusül gerektiği durumda uyumak ve yemek yemek isteyen kimse abdest almalıdır…Ebû Seleme şöyle demiştir: Ben, Âişe’ye, Peygamber (asm) cünüb iken uyur muydu? diye sordum. Âişe (ra): Evet, abdest alır, uyurdu, dedi. (Buhari)İbn Umer şöyle demiştir: Umer ibn Hattâb, ResûlulIah’a: Birimiz cünüb iken uykuya varabilir mi? diye sordu. Resûlullah (asm): “Evet, herhangi biriniz abdest aldıktan sonra (isterse) cünüb iken de yatsın” buyurdu. (Buhari)
Âişe’den (ra), cünüblük halini kasdederek şöyle demiştir; “Resûlullah (asm) (bir şey) yemek veya uyumak istediği zaman abdest alırdı.” (Müslim, hayz 27; Tirmizî, tahâre 107; İbn Mâce, tahâre 100)

Abdest almaksızın yatmamak, imamlardan Evzâî, Ebû Hanîfe, Muhammed, Mâlik, Şafiî, Ahmed ibn Hanbel, îshâk ibn Râhûye, Abdullah ibn Mübarek ve daha başkalarının mezhebidir. Bâzıları emredilen abdesti, cinsî münâsebet ile hâsıl olan ezayı, yânî eller ile husûsî uzuvları yıkamağa hami etmişlerdir. Dâvûd Zahirî ile Mâlikîler’den bâzıları bunu vâcib görmüşlerdir